Rustdag

Gooooodmorning!

Terugkijkend naar de paar foto’s en filmpjes die we hebben gemaakt komen we toch tot de conclusie dat we al veel hebben gedaan en vooral veel hebben gezien. Tijd voor een rustdag en die is vandaag!! Super fijn ook dat ik precies op zo’n dag dus een keer wèl vroeg wakker ben, het is 6.22u om precies te zijn. Jeroen ligt in nog heerlijk in coma en ik gok dat hij daar voorlopig nog niet uitkomt. Hij vond het namelijk hard nodig om eens flink door te kunnen slapen zonder gewekt te worden door kippen, de zee, de vroege vogels onder het Balinese volk, scooters, mijn buik die elke ochtend borrelt of van de gebeden die je een soort van zingend hoort de hele dag door. Dus als preventie heeft hij zijn nieuwe favoriete slaappillen genomen (die zijn bedoeld voor in het vliegtuig).

Terug naar de afgelopen dagen om te beginnen met Ubud. Een tip van vele maar toch niet echt onze favoriet.. wat een mensen, drukte, chaos, chinezen of misschien waren het toch koreanen of japanners of misschien allemaal. Deze verwarring tussen afkomst vinden zij overigens zelf heeeeeeel raar.. want zeg nou eerlijk jij ziet toch ook het verschil tussen een koreaan en een chinees?! Deze groep mensen zie je regelmatig in volgestopte busjes, fotoschietend, “aaaaah roepend”, en vooral “goed” gekleed voorbij komen. Daar kan ik overigens een voorbeeld aannemen tijdens het backpacken. Ik heb eergister voor het eerst weer eens mascara opgedaan waar ik erg trots op was.

Maar goed Ubud, een scooter gehuurd en lekker rond gereden naar de meest toeristische waterval die ik ooit heb gezien de naam ben ik dan ook snel vergeten. Toch maakt dit een mega indruk.. want hoe schaars zijn de mooiste plekjes natuur met wildlife en wat maken wij mensen er toch eigenlijk een bende van (zacht uitgedrukt). Zonde.

Hoe gek het klinkt en bizar het was, midden in deze stad had je een wandeling door rijstvelden en met mooi uitzicht, deze hebben wij dan ook gedaan! Na wat zweetdruppeltjes om omhoog te komen hebben we geluncht en gechillt bij een eettentje midden in de rijstvelden.

*Jeroen wordt wakker: “hebben die mensen hier een megafoon ingeslikt ofso?!” Hahahaha oke.. niet lachen. Het enige en beste wat ik kan doen is zo min mogelijk zeggen. Hij draait zich om. Lijkt me verstandig. Hopelijk houdt die kip zo ook op met kukeleku’en anders word dit een zware ochtend voor meneer.*

Na Ubud vertrokken naar de Nusa Eilandjes. Wat een bootreisje is van 25 minuten maar waar wij in totaal van deur tot deur van 9.30 tot 15.00 uur zoet mee waren. Hoe dat kan? Een chauffeur die te laat was, een boot die te laat was, wachten wachten wachten. Maar hé we zijn op vakantie dus het is oké. Ik ben nooit van medicijnen, maar het enige wat ik echt nodig heb is pilletjes voor zeeziekte of autorijden. Ik vergeet dat dus ook altijd maar gelukkig dacht Jeroen daar weer aan en had die bovenop in zijn tas zitten. Hoe lief is dat! De boot dus overleefd!

Aangekomen bij The Ocean Sunset Villas, de naam zegt het al je had dus een mega relaxt uitzicht op de Oceaan en zag je savonds de zon ondergaan. Daarna scootertje gepakt om te gaan eten. We zoeken een plekje uit in een restaurant en gaan precies zitten naast een jongeman uit Delft die Jeroen kent, hoe klein is de wereld! Na een aantal biertjes besluit ik liefdevol te zeggen “genoeg” aangezien we terug nog op de scooter moeten en ik zo’n held ben in achterop zitten? Jeroen kan dit beter toelichten. Bedenk dan wel even dat je hier zonder helm rijdt en er ongeveer elke 100m een gat in de weg zit én straatverlichting niet echt bestaat. Of... ik word gewoon een pussy.

Jeroen mag zijn avontuur beschrijven van Kingking, Klingkling, Klingking, Kelingking Beach! Het schrijven van de naam van deze plek was ons niet helemaal duidelijk. Ik was hier zo’n toerist die nog net niet in de rij ging staan om op die ene rots te kunnen zitten voor het ideale insta-plaatje. Nee ik was zo’n toerist die haar vriend het plezier gunde van de lopende/klimmende tocht naar beneden en die liefdevol boven wachtte tot haar vriend veilig terug was en trots vertelde hoe snel hij wel niet ging! En eerlijk, hij deed er maar liefst 45 min over ipv 1,5 uur. Toppertje!

Ik ben het schrijven weer zat. Maar nog één ding, na al mijn reisjes door Azië ben ik er eindelijk achter waarvoor die sproeier naast de wc is. Stel je hebt dus iets verkeerds gegeten en de doortrekker is zeg maar niet goed genoeg, dan is die sproeier ideaal kunnen wij vertellen.

Nou doei, ik ga genieten van onze rustdag. Leuk dat je hebt gelezen!

Joe, Balinese Liefde!