Op Avontuur ofsoiets

Hellllooo peopleee!

Het is woensdagavond 22.41 uur in Ubud. Na een zakje Balinese Bruine M&M’s, Gele M&M’s, Maltesers en Witte Reep chocola met Balinese Oreo’s oftewel na onze bekende, normaal gesproken, Zondagse Suikeraanval, die in Bali dus op Woensdag valt, liggen wij weer in bed! Dit was ons dessert, WANT wij hebben heerlijk gegeten bij Batubura. Opzoek naar een keer iets anders dan Nasi Goreng en Saté Ayam (wat overigens super lekker is) werden wij verrast door dit Argentijnse Restaurant! Kroketjes met kip en garnalen, een flink stuk vlees wat langzaam verder gaarde op ons tafelbbqtje. “NOO Fat please!” Hoe bedoel je wij zijn bang voor een buikje” wat werkelijk nergens op slaat na bovenstaande Suikeraanval. Oja en een glas rode wijn erbij en wij waren weer extra gelukkig. Om gelukkig te zijn hebben we aan elkaar genoeg, maar EXTRA gelukkig... worden wij toch echt van eten. Misschien ik iets meer dan de grote Baas.

Terugkomend op onze reis.. geen idee waar ik was gebleven maar ik begin in Mukduk. Dit was een aanradertje van Vic&Miek Bedankt! Gisteren kwamen we daar aan, prima kamer, relaxt zwembadje en heerlijk uitzicht op een rijstveld en bergen. Bij aankomst meteen door de rijstvelden gelopen richting klein watervalletje waar we geconfronteerd werden met naakte lokale bevolking, ook hallo. Opfrissen is soms best lekker in dit land dus wij gunden hun dat moment en zijn maar weer snel vertrokken. Tijdens deze wandeling heb ik de grote baas weer eens beter leren kennen. Jeroen houdt van kippen! Of nee, toch niet. In het kort; als er kippen of hanen op, langs, boven, onder het wandelpad lopen verzoekt hij mij vriendelijk om voorop te gaan. Lachwekkend aangezien we afgelopen 2 dagen er al aardig wat hebben gezien. Maar dat is zoiets van “had je bij moeten zijn”.

In Munduk hadden we de 2e dag, vandaag dus, een scooter gehuurd. Écht een groot succes! Na een aantal flinke bergopwaartse haarspeldbochtjes en wat klamme handjes van mezelf verder, kwamen Valentino Rossi en ik aan bij de eerste waterval GitGit. Jeroen jumpte daar ff van een 10m hoog bruggetje af wat ik natuurlijk niet durfde. Daarna wilden we graag door naar de tweede waterval! Deze was na 5 minuten te vinden in Jeroen zn zwembroek want het kwam met bakken uit de hemel, waardoor we zeiknat en ijskoud terug reden. Een warme douche deed gelukkig wonderen!

‘S middags opgehaald en zijn we gebracht naar Ubud. Onderweg gestopt bij een koffieplantage. We maakte kennis met een hele leuke vrouw (die dolgelukkig werd van een dropje) en vertelde dat Malou in Bali “Shame” en Jeroen betekende “Neus”. Dat was natuurlijk een grapje wat nergens op sloeg, maar waar ik het hardst om moest lachen. Maar goed, zij legde ons uit hoe zij koffie en thee maakte. Van elke soort kregen wij een mini kopje om te proeven. Het leek meer limonade dan koffie/thee want er werd bij elke smaak een flinke hoeveelheid suiker toegevoegd. Ook smeerde ze me bijnaaa een overheerlijk suikervrij zakje Lemongrass Thee aan tot dat ik zag dat die €10,- was. “Hé we zijn in Azië vriendin”. We hebben haar vriendelijk bedankt en nog een staafje van Jeroen z’n meegenomen Nestlé koffie gegeven om haar ook onze koffie te laten proeven hahaha. Nestlé kende ze natuurlijk wel.

Aangekomen in Ubud waar we een keertje geen hotel geboekt hebben, maar een simpel kamertje. Jeroen is al meteen fan nadat er een klein salamandertje/gekko op het gordijn zat. De gastvrouw lacht “hihi” vriendelijk bij alles wat zij zegt of wat jij zegt. Ze hebben een binnenplaatsje waar zij 3x per dag bidden. De jongen heeft ons uitleg gegeven over het bidden. Dus morgenochtend 6.00u doe ik een poging om dat te gaan zien. Oja en de kamer is zonder Airco, maar er staat wel een ventilatorTJE van 20cm. Jeroen Blij!

Nu vergeet ik trouwens helemaal Jimbaran! Dat is een vissersdorpje waar we zondag hebben gegeten, super lekker op het strand met allemaal tafeltjes en lichtjes (bedankt Sanne!). Het mooiste was.. We zaten heerlijk met een drankje aan een tafeltje onder de sterrenhemel. De drankjes waren geserveerd en toen kwamen er 5 muzikanten aanlopen. Van alle tafeltjes die zij konden kiezen, kozen zij die van ons. HOE DAN?! Jullie hadden Jeroen zn gezicht moeten zien. Ik stond versteld dat die muzikanten ook echt hun nummer maakte. Na het Diner onze eerste ervaring met een Grab. Dit is een ideale app zoals Uber om goedkope taxi’s te vinden en was geslaagd!

Nou dit is het voorlopig weer even! Verder gaat het dus goed met ons en zijn we volop aan het relaxen en eten en genieten van alle indrukken en van elkaar natuurlijk!

Nou doei, liefde!